Zehra Nine, bahçesindeki nar ağacının gölgesinde oturmuş, elindeki oyalı yazmayı düğümlüyordu. Baharın taze kokusu, toprağın bereketiyle harmanlanmış, köyün üstüne serpilmişti. Yüzündeki derin çizgiler, yaşanmış yılların sessiz hatıralarıydı. Gözleri uzaklara, geçmişe bakıyordu. Bir zamanlar o da gençti, güzel bir gelindi. Eşi Hasan, ona hep “Toprak gibi kadınsın sen” derdi. “Bereketlisin, sabırlısın, şefkatlisin. Seni üzmekten korkarım, çünkü toprağı inciten ekin alamaz.” Zehra, bu sözleri her hatırladığında yüreğinde bir sızı hissederdi. Hasan’ı yıllar önce kaybetmişti ama onun sevgisi hala bu topraklarda yaşamaya devam ediyordu. Küçük torunu Elif, koşarak geldi yanına. “Babaanne, bugün Kadınlar Günüymüş!” dedi neşeyle. Zehra gülümsedi. “Kadın, sadece bir gün değil yavrum, her gün hatırlanmalı. Biz toprak gibiyiz. Üzerimize ne ekerseniz onu biçersiniz. Sevgiyi ekerseniz merhamet doğar, saygıyı ekerseniz huzur büyür. Ama incitirseniz, kırarsanız, o toprak bir gün kurur…” Elif, babaannesinin dizine başını koydu. “O zaman biz hep sevgimizi ekelim, değil mi babaanne?” dedi usulca. Zehra Nine, torununun saçlarını okşadı. “Evet kuzum, işte o zaman dünya daha güzel bir yer olur.” Nar ağacı çiçek açıyordu, toprak bereketini sunmaya devam ediyordu ve bir kadın, bir anne, bir eş, bir nine… Türkü tadında yaşamaya devam ediyordu. Bugün Kadınlar Günü… Baş tacı kadınların günü kutlu olsun. Kadın Türkü Tadında Toprak gibi bereketli, Türkü gibi yürekli, Anne, eş, bacı, kardeş, Kadın, hayat demekti. Güneş gibi doğar sabaha, Emeğiyle taşır baharı, Sevda eker yüreklerde, İlmek ilmek dokur zamanı. Gözlerinde sabır yazılı, Ellerinde alın teri, Bir dua gibi saklıdır, Her kadının kaderi. Bugün onların günü değil, Her gün onların adı, Ne incit, ne üz, ne kır, Kadın, Allah’ın emaneti. Kadınlar Gününüz Kutlu Olsun!